kobieto... kiedy trzeba podążaj skrótami

a po nocy przychodzi dzień(...)

Mój jeszcze nie nastał, ale zdecydowanie umocniłam swoją pozycję w codzienności. Po okresie chwilowych perturbacji i zaburzeń postanowiłam zacząć od miejsca, w którym jestem bez szczególnych oczekiwań co do tempa i sposobu funkcjonowania.

Uśmiecham się do siebie patrząc na piętrzące się przede mną notatniki. Powinnam bardziej zaufać technice, zadbać o środowisko i swoje zapiski oraz inspiracje umieszczać w laptopie. Zastanawiam się czy na Waszych biurkach, stołach oraz półkach również plączą się kartki z naprędce notowanymi słowami? I jak organizujecie swoją przyszłość? Jakie macie sposoby na łapanie i nie puszczanie inspiracji? 

Sięgam wzrokiem w prawo, a tam zanotowane zdanie: najgorsza to jest monotonia. Kawka, śniadanko, jajeczko. Nuda potworna. Na innej kartce pomysły na grupę, którą zamierzam stworzyć, żeby nie zwariować. Marzy mi się twór na wzór koła gospodyń wiejskich. Zresztą matka z twórczą duszą potrzebuje dodatkowych bodźców nie związanych bezpośrednio z logistyką domowych czy opiekuńczych obowiązków.  

I ostatnia myśl na koniec. Postanowiłam upraszczać i skracać wszystko w codziennym funkcjonowaniu byle sensowniej zadbać o siebie. Kiedy jest taka potrzeba zamierzam łazić na skróty i nie mieć z tego powodu najmniejszego poczucia winy. Najmniejszego. A teraz nabieram powietrza w płuca: głęboki wdech. Na wydechu opuszczam blog i wracam do tego, od czego uciekłam.